ای هدهدصبا به سبا میفرستمت

ای هدهد صبا به سبا میفرستمت// بنگر که از کجا به کجا میفرستمت

حیفست طایری چو تو در خاکدان غم// زاینجا به آشیان وفا میفرستمت

در راه عشق مرحله قرب و بعد نیست// می بینمت عیان و دعا میفرستمت

هر صبح و شام قافله ای از دعای خیر// در صحبت شمال و صبا میفرستمت

تا لشکر غمت نکند ملک دل خراب// جان عزیز خود به نوا میفرستمت

ای غایب از نظر که شدی همنشین دل// می گویمت دعا و ثنا میفرستمت

در روی خود تفرج صنع خدای کن// کائینه خدای نما میفرستمت

تا مطربان ز شوق منت آگهی دهند// قول و غزل به ساز و نوا میفرستمت

ساقی بیا که هاتف غیبم به مژده گفت// با درد صبر کن که دوا میفرستمت

حافظ سرود مجلس ما ذکر خیر تست// بشتاب هان که اسب و قبا میفرستمت.